Z książki lekarza psychiatry, jednego z pierwszych polskich psychoanalityków Gustawa Bychowskiego, poeta Antoni Słonimski dowiedział się, że gdy śni mu się szafa, oznacza ona organy kobiece.
- Czy działa to odwrotnie - dopytywał poeta - i gdy śnią mi się organy kobiece oznaczają one szafę?
———————-
Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe

Malarz Teofil Ociepka dostał zamówienie na obraz ukazujący pracę górników, i na płótnie namalował krasnoludki z kilofami. Nie spodobało się to zleceniodawcy, który poprosił, by krasnoludki zamalować
- Dlaczego? - dociekał malarz.
- Bo są takie nierealistyczne.
- Jak to, więc one w rzeczywistości wyglądają inaczej?
Podobną przygodę miał malarz Jacek Malczewski, któremu uwagę zwróciła pewna dama:
- Jakiego dziwnego satyra pan namalował. Pan chyba nigdy satyra nie widział...
————————
fot.
Ociepka - https://timenote.info/pl/Teofil-Ociepka-22.04.1891
Teofil Ociepka, „Niedźwiedź z Saturna”, 1954, Muzeum Śląskie.
Malczewski -
https://plastyk.radom.pl/o-szkole/patroni/jacek-malczewski

Jacek Malczewski, „Prawo - Ojczyzna - Sztuka”, 1903, Muzeum Narodowe we Wrocławiu

14 listopada 1969 roku Telewizja Polska nadała pierwszy z 13 odcinków czarno-białego serialu historycznego "Przygody Pana Michała". Jego reżyserem był Paweł Komorowski, a w tytułową rolę wcielił się niezrównany Tadeusz Łomnicki. Serial był kręcony równolegle z wersją kinową "Pana Wołodyjowskiego" w reżyserii Jerzego Hoffmana. Autorem scenariuszy do obu filmów był Jerzy Lutowski na podstawie trzeciej części "Trylogii" Henryka Sienkiewicza. W głównych rolach obok Tadeusza Łomnickiego wystąpili m.in.: Magdalena Zawadzka, Daniel Olbrychski, Andrzej Łapicki, Mieczysław Pawlikowski i Barbara Brylska.
Na fot.: Tadeusz Łomnicki jako Michał Wołodyjowski.

Jerzy Połomski
(1933-2022)
Był jednym z najpopularniejszych polskich artystów estrady lat 60. i 70. XX wieku.Śpiewając barytonem wykonywał głównie repertuar popularny, choć w jego repertuarze znalazły się także ballady. Wylansował wiele utworów lat 60. i 70., takich jak m.in. Bo z dziewczynami, Cała sala śpiewa z nami, Co mówi wiatr, Daj, Kodeks, Moja miła, moja cicha, Nie zapomnisz nigdy, Tylko ona jedna, Woziwoda. W 2009 otrzymał Złotego Fryderyka za całokształt twórczości.

100 lat temu Władysław Reymont otrzymał nagrodę Nobla za „Chłopów”. I tyle z pozytywów. Prawica w tamtych latach głosiła pogląd, że Nobel dla Reymonta to był spisek i ukartowana gra. Dzisiaj wiemy, że to nieprawda. Pisarz nagrody nie mógł odebrać osobiście, gdyż był już ciężko chory.
Władysław Reymont urodził się i wychowywał w okolicach Łodzi. Dorastał w rodzinie organisty kościelnego, nie miał formalnego wykształcenia, co było przyczyną wielu jego kompleksów. Młodość spędził pracując w nędznych warunkach na kolei (m. in. w Lipcach). Swoje opus magnum (Chłopi) mógł napisać po wyłudzeniu gigantycznego odszkodowania w wyniku wypadku kolejowego, w którym był poszkodowany.
Zmarł w 1925 roku. Spoczywa na Powązkach w Alei Zasłużonych

Jak dla mnie , to jedna z najlepszych ekranizacji polskiej literatury
7 listopada 1968 – Premiera filmu Lalka w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa ( adaptacja powieści Bolesława Prusa pod tym samym tytułem ). Realizacja Lalki była kosztownym przedsięwzięciem, Has przewidział w filmie 87 ról głównych i 500 w epizodach ! Podobno budżet Lalki wyniósł 35 milionów złotych , co było wtedy kwotą zawrotną . Oczywiście, wszystko jest kwestią gustu i wiele osób uważa , że serial z roku 1977 w reżyserii Ryszarda Bera jest lepszy ...Owszem , też go lubię , jednak film Wojciecha Jerzego Hasa ma w sobie zupełnie inną magię
Polecam ! Foto: Beata Tyszkiewicz – Izabela Łęcka , Mariusz Dmochowski – Stanisław Wokulski

Kim był PRAWDZIWY założyciel dynastii Piastów?
Zgodnie z obecnym stanem wiedzy, najstarsze grody, które można jakkolwiek wiązać z Piastami – i z późniejszym państwem polskim – powstały dopiero w drugiej połowie IX stulecia. To wtedy musiał żyć protoplasta rodziny, być może legendarny Siemowit znany z kroniki Galla Anonima. Nie należy jednak wyobrażać go sobie jako żadnego światłego władcy.
Wszystko wskazuje na to, że był po prostu szczególnie butnym zawadiaką, który zdołał skupić wokół siebie grupę młodych, silnych mężczyzn, znęconych wizją bogactwa i przygody. Zaczynał z garstką, kilkunastoma, jeśli nie kilkoma towarzyszami.
Jak ulał pasuje tutaj zdanie pewnego angielskiego władcy z wczesnego średniowiecza, który twierdził, że grupa licząca do siedmiu zbrojnych to rabusie, a od siedmiu do trzydziestu pięciu – banda. Wszystko powyżej trzydziestu pięciu osób to już jednak wojsko. I właśnie taką zgraję zbirów zebrał wokół siebie protoplasta przyszłych władców Polski.... CZYTAJ DALEJ

Stanisław Mikulski
(1929-2014)
Na ekranie Stanisław Mikulski pojawił się w 1950 roku w filmie "Pierwszy start" w reżyserii Leonarda Buczkowskiego. Następnie dostał powołanie do wojska, gdzie wraz z kolegami stworzył grupę artystyczną. Po skończeniu służby, Mikulski zdał w 1953 roku egzamin eksternistyczny przed komisją PWST w Krakowie. Pierwszą ważną filmową rolą dla początkującego aktora był występ u Andrzeja Wajdy w filmie "Kanał".
Mimo swoich wielu ról teatralnych oraz filmowych, aktor najbardziej do dziś kojarzony jest z postacią polskiego agenta J-23 podszywającego się pod niemieckiego oficera Hansa Klossa w kultowym serialu "Stawka większa niż życie". Bohater ten przyniósł aktorowi sławę i rozgłos za granicą, ale i sprawił, że przez długi czas reżyserzy mieli problem z obsadzeniem go w innej roli.

Aktorka Kalina Jędrusik ciągle walczyła z tuszą. Garderobianej, która szyła jej stroje z pewnym zapasem, tłumaczyła, że odchudza się i je banany jako dietę.
- Pani Kalino, banany odchudzają - tłumaczyła garderobiana - ale jak się je dwa kilo, to już nie.
————————
fot. Zbigniew Matuszewski / PAP

Znakomity malarz, profesor Józef Pankiewicz, przechadzając się po krakowskich Plantach, spotkał znajomego ziemianina, który niedawno otrzymał tytuł barona. Gdy Pankiewicz podszedł do niego, ten, na powitanie, z wyniosłą miną podał mu jeden palec. A na to artysta:
- Gdzie pan chce, baronie, żebym go włożył?

Jan Himilsbach wspominał swoją wizytę u państwa Aliny i Czesława Centkiewiczów, autorów książek o dalekiej Północy. Pani Centkiewiczowa krzątała się w kuchni, gospodarz opowiadał o zalotach słoni morskich.
- Gdy słoń ma miłosne zamiary, uderza ogonem w lód - mówił Centkiewicz uderzając ręką w stół. W chwilę potem weszła żona mówiąc: wołałeś mnie kochanie?

31 października 1938 roku w Lublinie urodził się Bohdan Łazuka.
„Zostałem profesorem tylko dlatego, żeby Bohdan Łazuka mógł zostać magistrem” – powiedział swego czasu Kazimierz Rudzki, wykładowca bohatera dzisiejszego wpisu na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie. Łazuka ukończył uczelnię w 1961 roku, już wcześniej jednak pojawił się w kilku filmach i spektaklach telewizyjnych.
Przez kilka następnych lat Łazuka grał przede wszystkim charakterystyczne role drugoplanowe w filmach współczesnych. Równolegle rozwijał swoją karierę telewizyjną i estradową. W pierwszej połowie lat 60. regularnie pojawiał się w Kabarecie Starszych Panów (śpiewał tam – wspólnie z Barbarą Krafftówną – słynny utwór „Przeklnę cię”), niedługo później cała Polska nuciła utwory „Dzisiaj, jutro, zawsze” czy „W siną dal”, które Łazuka wykonał m.in. na festiwalu w Opolu.
Szalona popularność Łazuki-piosenkarza przełożyła się na znacznie większe role filmowe. Aktora bardzo często lubił angażować Stanisław Bareja. W drugiej połowie lat 60. swój talent wokalny i aktorski Łazuka pokazał w „Małżeństwie z rozsądku” (1966) i „ …

Ciekawostki....

Książka „Znachor” Tadeusza Dołęgi-Mostowicza początkowo była napisana jako scenariusz filmowy. Po dwukrotnym odrzuceniu przez producentów autor postanowił przerobić swoje dzieło na powieść.

Rolę hrabiego Leszka Czyńskiego odrzucili Daniel Olbrychski i Piotr Garlicki.

Ekranizacja książki Tadeusza Dołęgi-Mostowicza stworzona przez Jerzego Hoffmana nie była pierwszą. W 1937 roku Michał Waszyński nakręcił tę opowieść według swojego pomysłu.

Chore nogi, które miał bohater grany przez Artura Barcisia, nie należały do aktora. Jako dubler posłużył mężczyzna, który w rzeczywistości był chory.

Zdjęcia realizowano w Bielsku Podlaskim, pałacu w Radziejowicach, młynie wodnym w Skolimowie, Piekarach (gmina Piątek) oraz Łodzi.

W wersji „Znachora”, która zyskała największą popularność, wykorzystano motocykl tej samej marki, co w pierwszej ekranizacji – Ardie. Filmowcom udało się go znaleźć na złomowisku i zrekonstruować.

Gdy myślimy o latach 60., czy 70., wiele osób z pewnością wybiega za odległy ocean, gdzie w Stanach Zjednoczonych show-biznes kwitł. A jednak w kraju nad Wisłą również nie mamy się czego wstydzić.
Świetnie radzili sobie polscy reżyserzy, potrafili stworzyć dzieła, które widzowie po prostu pokochali. Jednym z nim był Sylwester Chęciński, który swoją trylogią "o Pawlakach i Kargulach" zapisał się w historii polskiej kinematografii. Niestety aktor grający główną rolę w serii, Wacław Kowalski, czyli zawzięty Pawlak, niedługo po sukcesie filmu wycofał się z życia publicznego i nie zrobił kariery, którą wróżyli mu eksperci.
Wacław Kowalski zasłynął rolą w "Samych swoich". Po śmierci syna rzucił aktorstwo
Wacław Kowalski nie miał zresztą łatwego życia. We wczesnych latach młodości stracił ojca i jedną z trzech sióstr. Wojna pokrzyżowała mu plany zawodowe. Podjął studia w łódzkim Konserwatorium Muzycznym, gdyż marzył o karierze śpiewaka operowego. Szybko został zauważony i tak powoli zaczynała się jego przygoda z aktorstwem.
Niezapomniana rola Pawlaka sprawiła, że systema …

W czasach stalinowskich minister kultury Włodzimierz Sokorski przyjechał do miejscowości Obory koło Radomia na spotkanie z mieszkańcami. Oczywiście spotkanie dla mieszkańców było obowiązkowe. Minister ostro skrytykował na nim twórczość poety i pisarza Artura Marii Swinarskiego, nieustannie przekręcając jego nazwisko na „Świniarski”. Poeta dowiedział się o tym, kupił książkę o savoir - vivrze, kazał ją pięknie zapakować i przesłał z dedykacją: "Ministrowi kultury, aby pamiętał, że zasady dobrego wychowania obowiązują również w Oborach”.

Brązowa medalistka IO w Paryżu we wspinaczce na czas Aleksandra Kałucka urodziła się w siódmym miesiącu ciąży. Lekarze twierdzili, że nigdy nie będzie chodzić. Do dziś nie widzi na jedno oko. Pytana, czy przez to ma trudniej, odpowiada:
- Nie wiem, bo nigdy nie widziałam na oba.
——————-
Fot. Łukasz Kalinowski/East News

Niemiecki Wydawca książek Marka Hłaski Wilhelm Mol wspominał, jak pisarz grożąc, że zdemoluje jego biuro, jeśli nie dostanie pieniędzy, otrzymał 3 tysiące marek zaliczki. Panowie poszli potem do restauracji na obiad. W drodze powrotnej spotkali starą prostytutkę, stojącą w zimny, mroźny wieczór na rogu ulicy. Marek przystanął, sięgnął do kieszeni, gdzie schował całą zaliczkę, wyjął garść banknotów, wręczył kobiecie mówiąc: idź do domu, jest zimno. Mol nie mógł uwierzyć, że parę godzin wcześniej o mało go nie pobił z powodu pieniędzy, a teraz rozdaje je garściami.
———————————
fot. Friedrich / Interfoto / Forum

Ja nigdy nie byłem fighterem. Nie lubiłem się z nikim ścigać. Zawsze wolałem być osobny niż pierwszy. Raczej inny niż lepszy - jakkolwiek tę lepszość mierzyć. I zawsze było we mnie więcej melancholii niż radości, więcej rezygnacji i pogodzenia się z losem niż woli dokonania czegoś niezwykłego, osiągnięcia czegoś, wygrywania, błyszczenia...
Piotr Fronczewski