2 lipca 1888 roku prezydent USA James Garfield na dworcu w Waszyngtonie
został zastrzelony przez Charlesa Guiteau, chorego psychicznie łowcę rządowych posad.
Po tragicznej śmierci Garfielda powołano ponadpartyjną komisję, która opracowała zasady działania opartej o kompetencje służby cywilnej. System łupów stopniowo zniknął.
Tym wstępem przechodzimy do liczby 68, którą nazywam obiecankę likwidacji polskiego paśnika.
Ale:
Partyjny nepotyzm, jakkolwiek budzi społeczne oburzenie, ma się świetnie. Jest znakomitym narzędziem do budowania sieci powiązań w partii, w rządzie i w terenie, a to podstawowe zadanie polskiego polityka, wręcz miara jego skuteczności. Człowiek, który programowo nie załatwia posad
w państwowych firmach, nie zrobi kariery w polskiej polityce.
Spółki skarbu państwa są dla partii bardzo ważnym narzędziem – nominaci płacą haracze do partyjnej kasy, spółki podsypią datek na patriotyczny festyn, który uświetni Pan Poseł, wesprą zaprzyjaźnioną fundację czy klub sportowy, zatrudnią naszych ludzi w terenie – słowem pełnią bardzo ważną rolę w popularyzowaniu tak samej partii, jak i jej poszczególnych członków, zajętych budowaniem swej pozycji i podgryzaniem innych członków.
Projekt Polski 2050 w sprawie odpolitycznienia spółek Skarbu Państwa wciąż znajduje się w sejmowej podkomisji. W ostatnich piątek pod głosowanie został poddany wniosek o przyjęcie i skierowanie do dalszego procedowania w połączonych komisjach. Nie uzyskał on jednak poparcia komisji. Jednocześnie jego przeciwnicy nie zawnioskowali o jego odrzucenie.
Jeśli jako społeczeństwo nie zmusimy polityków do porzucenia systemu łupów i ucywilizowania polityki kadrowej w spółkach skarbu państwa, to w końcu dojdziemy do poziomu Republiki Południowej Afryki.
Tam trwająca dziesięciolecia korupcja polityczna rządzącego Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC) doprowadziła energetycznego monopolistę – firmę Eskom – do tak fatalnej sytuacji ekonomicznej i technicznej, że od kilku lat poszczególne regiony kraju nękają nieustanne wyłączenia prądu. Wreszcie rząd pod naciskiem opinii publicznej na początku lat 20 mianował tam na prezesa doświadczonego menedżera – Andre de Ruytera.
De Ruyter próbował ukrócić wszechobecną korupcję, która paraliżuje inwestycje. W lutym 2023 roku napił się kawy… i natychmiast poczuł się źle, zaczął wymiotować i upadł. W kawie znaleziono cyjanek. De Ruyter przeżył, ale odszedł z Eskomu. Następcom poradził, aby nie mieli swojego ulubionego kubeczka.
No i na koniec o hamulcowych Zielonego Ładu:
Jedną z największych bolączek polskiej energetyki jest fala odmów przyłączeń nowych źródeł OZE do sieci, bo niedoinwestowana sieć nie nadąża za planami inwestorów. Podobno w krótkim terminie nic nie da się zrobić.
Jeśli od poprawy wskaźnika przyłączeń będzie zależeć np. 30 proc. pensji członków zarządu czterech największych grup energetycznych, to znajdą się natychmiast sposoby, aby przyłączać więcej OZE. Poprawa nie będzie znaczna, ale będzie, przynajmniej w części spółek.
A..... u nas jest inny system parlamentarny niż w USA, nie strzelajcie do Prezydenta, do kogo innego też.
