2025-01-11 sobota

Przemieściliśmy się kilka kilometrów na południowy zachód. Parkingi przy plaży. Rano chmurki i wiatr, ale jak chmurki przegonił wiatr i poszedł na odpoczynek to zaczął się prawdziwy upal. Godzina 15 a tu 23 stopnie w cieniu a w kamperze mimo otwartych drzwi prawie 30. Można? Można! Jeszcze jutro ma tak być, a potem ma się ochłodzić. No taka tutaj zima. Plaża z mnóstwem patyków wywalonych przez morze. Śmieci wyzbierane i przygotowane do wywiezienia. A co z hałdami badyli trzcinowych. No, nie moje zmartwienie, tylko stosownej administracji.
Około 14 rozmowa z moja młodą kuzynką. Ma chyba „syndrom wypalenia zawodowego”. To takie nowe jednostki chorobowe jak dysgrafia, dysekcja itp. pierdoły. W poniedziałek będzie wiedzieć kiedy przyleci do Alicante. Musi pozałatwiać to i tamto. Np. sprawdzić, czy jej pracodawca odprowadzał składki ZUS, wizyta u lekarza ostatniego kontaktu. I do specjalistów zapewne. No trzeba. Jak się siedziało na zadupiu przy realizacji jakiegoś elementu żelbetowego jakiejś ważnej arterii komunikacyjnej od rana do wieczora a w domu bywało się tylko na weekendy to trzeba posprawdzać co się w organizmie dzieje. Już pierwszego dnia wolności od pracodawcy okazało się, że szczękościsk odpuścił a za nim przewlekły ból stawów żuchwy. Teraz czas na odpuszczenie bóli dolnej strefy kręgosłupa. Poniedziałek będę wiedział co tam u niej i kiedy przyleci. Należy przypuszczać.